/index.php

Материал из campus.mephi.ru

Jan Kochanowski jest najwybitniejszym poetą polskiego renesansu. Jego utwory, do których możemy przelecieć pieśni, treny, hymny azaliż fraszki, poza wywołania u czytelników oczywistego uczucia zachwytu powyżej pięknem jego poezji, pełnią dodatkowo całkiem inną funkcję – pouczającą. Tak przedstawia się sytuacja na przykład w pieśni XI, której postaram się przyjrzeć głębiej w dalszej części mojego wypracowania. Pieśń XI jest swoistym [%link4% sukienki] drogowskazem, wskazującym podejście godnego życia. Jest próbą odpowiedzi na odwieczne pytanie: „jak żyć?”. Nie są owo chociaż tylko słowa poety – wskazywany podejście życia ma swoje przyczyna w filozofii starożytnej – głównym skarbcu motywów, spośród którego czerpali myśliciele renesansowi. Podmiot liryczny, spośród którym bez ogródek utożsamia się już sam Kochanowski, daje w [%link3% buty] swoim utworze łańcuch otwarty skierowanych do wszystkich ludzi. Pragnie tym sposobem przekazać wskazówkę wszystkim zwykłym śmiertelnikom, co zrobić natomiast jakich błędów należy się ustrzec, aby żyć godnie. W pierwszej [%link3% buty] zwrotce pieśni osoba liryczny zaleca odbiorcy uchronić apatia pod wszelkich wypadków losu, co wyraża słowami: „Stateczny umysł pamiętaj zachować, jeśliby cię pocznie troska frasować”.