/index.php

Материал из campus.mephi.ru

W wiekszosci utworów romantycznych istota jest przedstawiana nocą, co wzmacnia konsekwencja grozy, tajemniczości niemniej jednak tym samym pokazuje wada ludzkich zmysłów. Natura w balladach Adama Mickiewicza tj. „Świteź”, „Świtezianka”, „Lilie” pełni niezwykle ważna role, jest odrębnym bohaterem. W naturę wpisana jest historia ( zatopione jezioro, które było niegdyś grodem), jest tajemnicza i niedostępna („Świteź”), karze nawet tych których mandat nie dosięgła w fotografia ślubna kraków świecie ludzkim („Świtezianka”). Mickiewicz w swoich utworach używa personifikacji wskutek której czytelnik gubi granice miedzy człowieczeństwem tudzież dzika przyroda - te dubel podmioty tworzą jedność która się wzajemnie dopełnia. Mickiewicz obdarza naturę duszą : „(...)Tylko spośród zatoki, Sterczał gigantyczny głazu kawał, I dziwną kształtu budową Dwa ludzkie ciała udawał(...)” . W utworze Juliusza Słowackiego „Smutno mi Boże” istota oddaje przeżycia bohatera, jest tłem wydarzeń. Piękno oglądanego przez podmiot liryczny zachodu słońca wprost przeciwnie wzmaga jego cierpienie. Bezmiar morza, loty bocianów przypominają mu o tęsknocie oraz niemożności powrotu aż do ojczyzny. Natura staje się tutaj za pośrednictwem wstawiennictwo cierpienia, powab krajobrazów zwiększa żal pielgrzyma, podkreśla amor osamotnienia. Przyroda w utworze Adama Mickiewicza „Stepy Akermańskie” urzeka odbiorcę swoim nietuzinkowym pięknem. Człowiek nie potrafi jej ogarnąć, jest dzika tajemnicza. W wierszu tym charakter pełni role dostarczania czytelnikowi wrażeń estetycznych. Budzi również zgroza w człowieku Zachodu, jaki podziwia przyrodę Orientu. W „Stepach przegrywanie kaset vhs na dvd warszawa akermańskich” istota ludzka ukazany jest nie jak komes przyrody tudzież na to samo jej obcisły element. Ukazana jest kruchość człowieka pod natury. Człowiek pod natury jest za mały, jest zagubiony oraz nie jest w stanie odnaleźć jej wszystkich tajemnic. Natura pełni po tej stronie role porównania, ukazana jest jako zestawienie aż do ludzkiego życia. Opisy przyrody pełnią stąd różnorodne funkcje: służą sukienki wyzwalaniu uczuć (miłości, tęsknoty, patriotyzmu), oddają stany uczuciowe bohaterów zaś autorów, zmuszają do refleksji, zaspokajają natomiast kształcą czułość na uroda przyrody, uczą szacunku w celu natury, której gość podlega będąc jej cząstką.